Mens en lijden: Verschillende vormen van lijden

 



Lijden door oorlog en martelpraktijken

Als eerste bekeek ik een filmpje over de martelpraktijken in Syrië.
Je kan het hier bekijken.

Ik dacht helemaal niet aan dit soort van lijden toen ik aan dit thema begon, maar toch hoort ook dit erbij.
Het is verschrikkelijk wat deze mensen hebben doorstaan, en waarom? Waarom voeren mensen oorlog? Waarom voelen mensen zich beter dan anderen? Het gaat hier om onschuldige mensen, kinderen zelfs. Wat hebben zij hun misdaan?

Wat geeft mensen het recht om anderen zo wreed te behandelen en hun leven kapot te maken? Nee, ze zijn niet dood, maar ze moeten de martelingen de rest van hun leven blijven trotseren in gedachten. Ik denk dat veel mensen er zelfs niet bij stil staan dat dit nog gebeurt, al moet je het nieuws maar opzetten om er mee geconfronteerd te worden!
 

Lijden in ontwikkelingslanden of ten gevolge van natuurrampen.

 

In onze cursus las ik dat de gemiddelde leeftijd waarop mensen een depressie krijgen gedaald is van gemiddeld 40 jaar naar gemiddeld tussen 14 en 20 jaar. Ik verschiet hier eigenlijk niet van. Zoals in het thema 'mens en samenleving' al aan bod kwam verlangt de maatschappij steeds meer van de jeugd. Er worden doelstellingen gesteld die veel te hoog zijn voor sommige en kan je niet mee, dan heb je pech.

Kinderen krijgen geen kans meer om onbezorgd op te groeien, niet alleen door de verwachtigingen maar ook door de medemens. Denk maar aan de ontvoeringen van Dutroux. Hoe kunnen kinderen de kans krijgen om kind te zijn in zo'n maatschappij?

Dan heb ik het alleen nog maar over kinderen van bij ons en niet over kinderen in ontwikkelingslanden...

Ik las hierover ook een artikel. Dit gaat over kinderen in ontwikkelingslanden die plots als gezinshoofd moeten optreden, kinderen die de gevolgen moeten dragen van de ziekte HIV, zij hebben helemaal geen kans op een beter leven. Gelukkig bestaan er nog organisaties die proberen een beter leven te verkrijgen voor deze mensen, hoe moeilijk ook.

Dan denk ik bijvoorbeeld aan Unicef. Zij zetten zich al heel lange tijd in voor allerlei problemen waar kinderen mee te maken krijgen in de ontwikkelingslanden.

Zelf heb ik hier ook al aan meegewerkt. Niet door actief iets te ondernemen, maar vroeger op school kregen we elk jaar een spaarpotje mee naar huis waar we dan in konden sparen om Unicef te steunen, en nu na al die jaren doen we dat nog steeds. Bij mijn grootouders staat zo'n spaarpot en elke keer wanneer ik er kom steek ik er wat kleingeld in. Ieder jaar gaat de spaarpot trouw terug naar de organisatie. Ik weet dat we hier geen grote levens met kunnen redden, maar alle beetjes helpen! 

Neem zeker eens een kijkje op hun website.

 

Ook hier denk ik dat het belangrijk is dat bekende mensen zich mee inzetten voor deze projecten. Veel mensen kijken naar hen op en door hun bekendheid kunnen ze snel een groter doelpubliek bereiken en daardoor grotere sommen inzamelen.

Zo denk ik aan het benefiet dat men organiseerde voor Tsunami 12-12.

 

 

Een heel mooi initiatief wat veel geld in het laatje heeft gebracht!

 

Maar niet alles gebeurt ver van huis, denk aan het zware onweer op Pukkelpop in 2011. (link) Ik kwam hier al eerder op terug in het thema 'Mens en natuur'.

Uiteraard hoort dit ook thuis bij 'Mens en lijden'. Nog steeds krijg ik koude rillingen over mijn rug, al heb ik de beelden al honderd keer gezien en was ik er zelf ook getuige van.

Als je bedenkt wat een storm van 10 minuutjes te weeg kan brengen... Het doet me beseffen hoe klein we zijn als mens en hoe kwetsbaar...


Afscheid van pasgeboren leven

Ongetwijfeld een heel zware vorm van overlijden is het verlies van een pasgeboren leven. Je kijkt zo lang uit naar dat kleine mensje en dan moet je het plots afgeven.
Er is geen mens die zoiets kan vatten, als ik zoiets hoor of lees krijg ik al de tranen in mijn ogen en kan ik alleen maar denken dat 'het niet eerlijk is'. Misschien heel onvolwassen, maar ik kan het niet anders omschrijven. Wat kan zo'n klein, broos wezentje hebben misdaan om zo'n lot te moeten ondergaan. En ook voor de ouders, want wat is er erger dan je kind verliezen?

Ik heb dit zelf, gelukkig, niet meegemaakt maar ken in mijn omgeving verschillende mensen die hun kindje vroegtijdig hebben moeten afgeven. Ik kan wel zeggen dat vanuit mijn idee er op zo'n moment iets verandert in jezelf als persoon.
Zoiets vergeet je niet, kan je ook moeilijk een plaats geven. Er zijn ook geen woorden die op dat moment hun leed kunnen verzachten.

Ik bekeek het fragment van pastor Ine (link) en ik was aangenaam verrast door wat zij doet voor deze mensen. Ik wist wel dat dit bestond maar had er eigenlijk nog nooit echt bij nagedacht. Nu ik dit filmpje heb gezien kan ik alleen maar benadrukken hoeveel respect ik heb voor haar en haar werk. Ze zet zich in voor mensen tijdens de moeilijkste momenten van hun leven, dat zal niet altijd makkelijk zijn maar wel van een onschatbare waarde!
Als de ouders praten zie je aan hun hoe hard zijn Ine nodig hebben gehad en wat ze voor hen heeft betekent in deze donkere periode. Dankzij haar hebben ze het een plaats kunnen geven en hebben ze een mooi afscheid gehad.

Hier gaat het nu over een pasgeboren kindje dat gestorven is omdat het niet levensvatbaar is, maar er zijn zoveel redenen waardoor ouders afscheid moeten nemen van hun kindje. Door ziekte, omwille van een ongeval... Stuk voor stuk situaties waar niemand zich in wilt bevinden maar die we jammer genoeg niet kunnen tegenhouden.

Zowel in 2012 of 2013 kwam Q-music met de actie van meneer Konijn op de proppen. Meneer konijn is de dappere knuffel van Noa. Die werd samen met haar tweelingzus Fenna op 15 november 2010 geboren maar overleed 2 maanden later. Ornelis en Rogiers stuurden Meneer Konijn in 2012 op wereldreis. 'Nu kunnen we Noa toch de wereld laten zien'n zegt Noa's moeder Stephanie.
Per afgelegde kilometer verzamelde Meneer Konijn 2 cent. Op onze slotshow op 21 december 2012 stond de teller op meer dan 200.000 euro. Begin februari konden we de eindbalans opmaken en had heel Vlaanderen zo'n 300.000 euro ingezameld voor Meneer Konijn en Kindergeluk vzw, een vzw die kansarme Belgische kinderen helpt.
In 2013 ging meneer Konijn met pensioen en hij gaat dus niet meer op reis, maar zijn verhaal ging wel verder. In heel Vlaanderen zetten mensen actie sop pootjes en spaarden ze mee, met hun Meneer Konijn Spaarpootjes, die centjes haalden de q-dj's op in alle steden en gemeenten. Ook hier werd weer een enorm bedrag van meer dan 220.000 euro bij elkaar gespaard. (Qmusic, 2013) Zelf heb ik dit ook gesteund want ik vind dit een zeer waardevolle actie.
Noa, het kindje dat gestorven is en waardoor de actie op poten is gezet,kan er niet meer met gered worden, maar misschien wel zoveel andere kinderen... Hieronder kunnen jullie het officiële Meneer Konijn-lied beluisteren.

 

 

 

 

Bronvermelding:
Afbeelding 1: Van Houtteghem, M. (2013). Martelpraktijken in Syrië. Geraadpleegd op 2014, april 8  via  http://rzl-mensenlijden.blogspot.be/2013_01_01_archive.html
Afbeelding 2: Serrien, P. (2010, november 11). Getuigen: De groote Oorlog. Geraadpleegd op 2014, mei 26 via http://pieterserrien.wordpress.com/2010/11/11/getuigen-de-groote-oorlog/
Afbeelding 3: Henneman, J. (2004, december 10). Miljard kinderen heeft geen onbezorgde jeugd. Geraadpleegd op 2014, april 8 via http://www.standaard.be/cnt/glcat491
Videofragment: Artiesten voor Tsunami 12-12 (2004). Geef een teken. Geraadpleegd op 2014, april 8 via https://www.youtube.com/watch?v=LvEVomDwTkQ
Afbeelding 4: Mama. (2012, juni 12). Tien tips voor je pasgeboren baby. Geraadpleegd op 2014, april 8 via http://www.knuffelmama.nl/baby/tien-tips-voor-je-pas-geboren-baby/
Videofragment 2: Qmusic. (2012, november 30). Het meneer Konijnlied. Geraadpleegd op 2014, april 8 via https://www.youtube.com/watch?v=Md499YMckWw