Idee uit de voordracht van prof. Paul Verhaeghe:
Bij die nieuwe identiteit (de mens als ondernemer) hoort er ook een nieuw levensdoel: succes. Dit is wat jongvolwassenen elkaar toewensen bij wijze van afscheidsgroet. Succes bij de examens, succes op vakantie, succes in de relatie, succes op de werkvloer. De klassieke vraag naar 'het goede leven' klinkt in deze context heel erg wollig - goede lééven? De nieuwe norm heet effectiviteit, het doel is materiële winst, de daarbij behorende deugd hebzucht. In deze redeneerlijn is er geen ethisch verschil tussen de bankiers die mensen heel bewust 'toxische' beleggingen aansmeerden, de Britse parlementariërs die vervalste onkostennota's indienden, en de jongeren die winkelgalerijen in Londen plunderden met als slogan 'If you can't make it, take it'. Ecce homo, dit is de mens - zoals we hem gemaakt hebben.
De onvermijdelijke keerzijde hiervan is een groeiende groep die zich mislukt voelt, meestal reeds vanaf de leeftijd van tien jaar. Loser! Is het voornaamste scheldwoord vandaag op de speelkoer van de lagere school. Sommige van die losers komen in opstand, maar het merendeel wordt sociaal angstig, autistiform, wat men vroegdetectie heet - het woord alleen al, met als belangrijkste argument dat ingrijpen bij kleuters economisch meer rendabel is.
En vorige week (21 jan 2012) konden we in de krant lezen dat zelfdoding Vlaanderen 600 miljoen euro per jaar kost, en dat dit een ernstige bedreiging voor de economie wordt. Hoe ziek moet een maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als economische kost? Welke graad van blindheid is er nodig om niet te beseffen dat de zaken omgekeerd liggen: dat men de onleefbaarheid van een louter economisch gestuurde maatschappij kan afmeten aan het aantal drop outs, met zelfdoding als meest definitieve vorm daarvan?
De onvermijdelijke keerzijde hiervan is een groeiende groep die zich mislukt voelt, meestal reeds vanaf de leeftijd van tien jaar. Loser! Is het voornaamste scheldwoord vandaag op de speelkoer van de lagere school. Sommige van die losers komen in opstand, maar het merendeel wordt sociaal angstig, autistiform, wat men vroegdetectie heet - het woord alleen al, met als belangrijkste argument dat ingrijpen bij kleuters economisch meer rendabel is.
En vorige week (21 jan 2012) konden we in de krant lezen dat zelfdoding Vlaanderen 600 miljoen euro per jaar kost, en dat dit een ernstige bedreiging voor de economie wordt. Hoe ziek moet een maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als economische kost? Welke graad van blindheid is er nodig om niet te beseffen dat de zaken omgekeerd liggen: dat men de onleefbaarheid van een louter economisch gestuurde maatschappij kan afmeten aan het aantal drop outs, met zelfdoding als meest definitieve vorm daarvan?
Dit gedeelte uit het betoog raakt me persoonlijk heel erg, want als ik eerlijk ben weet ik dat dit inderdaad meer een meer de waarheid is in onze samenleving.
Hebzucht is iets wat er volgens mij 50 jaar geleden veel minder was, mensen waren toen nog gelukkig met minder. Maar doordat het materiële meer en meer primeert worden wij inderdaad mensen die succesvol willen zijn, winst maken, zo veel mogelijk verdienen,...
Ik denk ook dat het logisch is als mens dat je je minderwaardig gaat voelen als je zelf minder succesvol bent dan anderen. Je wordt ook continu met je neus op de feiten gedrukt...
Heel erg dat dit al in de kindertijd begint, we zouden onze kinderen toch het gevoel moeten geven dat ze allemaal belangrijk zijn en even waardevol.
Pesten is zeker iets wat altijd al bestaan heeft, het is niet zo dat kinderen nu ineens beginnen pesten, wel is het zo dat kinderen harder zijn geworden voor elkaar.
Ze leren het misschien wel van de volwassenen, wij geven het slechte voorbeeld te vaak...
Want pesten gebeurt niet enkel bij kinderen, maar meer en meer hoor je dat dit ook onder volwassenen gebeurt. Kijk maar op de werkvloer, hoe vaak hoor je de gevolgen ervan niet op het nieuws?!
Ik denk dat dit zeker een punt is waar aan gewerkt zou moeten worden door iedereen!
Het is makkelijk om pesterijen weg te lachen. Als je kind een ander kind pest wordt al snel gezegd dat het plagerijen zijn, want je weet toch hoe kinderen zijn. Maar soms gaat het veel dieper dan dat. Misschien moeten ze er eens bij stil staan: wat als het jouw kind was? Zou je dan ook lachen? Wat als je ziet dat je kind verdriet heeft, in zichzelf gekeerd is en wegkwijnt...
Een kind dat gepest wordt, dat is vaak getekend voor het leven, moeten wij als volwassenen niet het goede voorbeeld geven?
We zouden onze kinderen moeten leren dat iedereen belangrijk is en zijn steentje bijdraagt in deze samenleving. En dat ze respect moeten hebben voor anderen die misschien niet zo snel mee zijn maar er net zo veel recht op hebben om een leven uit te bouwen.
Ophaler van vuilnis is niet het meest respectvolle beroep, maar zijn dit daarom losers? Ik denk het niet! Want wat zouden we doen wanneer deze mensen er niet waren?
We moeten stoppen met mensen in hokjes te plaatsen en in plaats daarvan ze te behandelen als mens, als medemens, met respect!
Je moet niet ver zoeken om er mee geconfronteerd te worden, als je naar het nieuws kijkt of een krant opendoet kom je te vaak artikels tegen over pesten.
Vandaag nog kwam ik in de krant een artikel tegen, via onderstaande link kan je het even lezen: http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/1806943/2014/03/07/Onderzoek-naar-vergiftiging-van-mogelijk-gepeste-laborante.dhtml
Als je dit leest vraag je je toch af wat mensen bezielt om anderen zo te behandelen? Niemand verdient dat toch... Het geeft een beeld van onze maatschappij weer waar ik absoluut niet fier op ben. Is dit wat we willen?
Mijn haren gaan recht omhoog staan wanneer ik het tweede gedeelte van deze stelling lees. Hoe kan men zo licht gaan over zelfdoding? Zijn deze mensen enkel cijfertjes? Hebben ze zich al eens afgevraagd waarom deze mensen vluchten van het leven? Het is makkelijker om er niet over na te denken uiteraard, want zo moeten ze de schuld niet bij zichzelf zoeken.
Want dat is waar de schuld volgens mij voor een groot gedeelte licht, bij hen, de overheid.
Hebzucht is iets wat er volgens mij 50 jaar geleden veel minder was, mensen waren toen nog gelukkig met minder. Maar doordat het materiële meer en meer primeert worden wij inderdaad mensen die succesvol willen zijn, winst maken, zo veel mogelijk verdienen,...
Ik denk ook dat het logisch is als mens dat je je minderwaardig gaat voelen als je zelf minder succesvol bent dan anderen. Je wordt ook continu met je neus op de feiten gedrukt...
Heel erg dat dit al in de kindertijd begint, we zouden onze kinderen toch het gevoel moeten geven dat ze allemaal belangrijk zijn en even waardevol.
Pesten is zeker iets wat altijd al bestaan heeft, het is niet zo dat kinderen nu ineens beginnen pesten, wel is het zo dat kinderen harder zijn geworden voor elkaar.
Ze leren het misschien wel van de volwassenen, wij geven het slechte voorbeeld te vaak...
Want pesten gebeurt niet enkel bij kinderen, maar meer en meer hoor je dat dit ook onder volwassenen gebeurt. Kijk maar op de werkvloer, hoe vaak hoor je de gevolgen ervan niet op het nieuws?!
Ik denk dat dit zeker een punt is waar aan gewerkt zou moeten worden door iedereen!
Het is makkelijk om pesterijen weg te lachen. Als je kind een ander kind pest wordt al snel gezegd dat het plagerijen zijn, want je weet toch hoe kinderen zijn. Maar soms gaat het veel dieper dan dat. Misschien moeten ze er eens bij stil staan: wat als het jouw kind was? Zou je dan ook lachen? Wat als je ziet dat je kind verdriet heeft, in zichzelf gekeerd is en wegkwijnt...Een kind dat gepest wordt, dat is vaak getekend voor het leven, moeten wij als volwassenen niet het goede voorbeeld geven?
We zouden onze kinderen moeten leren dat iedereen belangrijk is en zijn steentje bijdraagt in deze samenleving. En dat ze respect moeten hebben voor anderen die misschien niet zo snel mee zijn maar er net zo veel recht op hebben om een leven uit te bouwen.
Ophaler van vuilnis is niet het meest respectvolle beroep, maar zijn dit daarom losers? Ik denk het niet! Want wat zouden we doen wanneer deze mensen er niet waren?
We moeten stoppen met mensen in hokjes te plaatsen en in plaats daarvan ze te behandelen als mens, als medemens, met respect!
Je moet niet ver zoeken om er mee geconfronteerd te worden, als je naar het nieuws kijkt of een krant opendoet kom je te vaak artikels tegen over pesten.
Vandaag nog kwam ik in de krant een artikel tegen, via onderstaande link kan je het even lezen: http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/1806943/2014/03/07/Onderzoek-naar-vergiftiging-van-mogelijk-gepeste-laborante.dhtml
Als je dit leest vraag je je toch af wat mensen bezielt om anderen zo te behandelen? Niemand verdient dat toch... Het geeft een beeld van onze maatschappij weer waar ik absoluut niet fier op ben. Is dit wat we willen?
Mijn haren gaan recht omhoog staan wanneer ik het tweede gedeelte van deze stelling lees. Hoe kan men zo licht gaan over zelfdoding? Zijn deze mensen enkel cijfertjes? Hebben ze zich al eens afgevraagd waarom deze mensen vluchten van het leven? Het is makkelijker om er niet over na te denken uiteraard, want zo moeten ze de schuld niet bij zichzelf zoeken.
Want dat is waar de schuld volgens mij voor een groot gedeelte licht, bij hen, de overheid.
Er zijn uiteraard veel meer redenen voor zelfdoding, maar zou de maatschappij niet beter zoeken naar manieren om het leven voor de mensen draaglijk te maken dan te klagen over het geld dat zelfdoding hen kost.In plaats van mensen het gevoel te geven dat ze niet goed genoeg zijn zouden we hen moeten opvangen, hen het gevoel geven dat ze wel belangrijk zijn.
En hun terug hoop doen krijgen, geloven in de toekomst.
Natuurlijk kan je niet iedereen redden, want je weet soms simpelweg niet wat er in een hoofd omgaat, hoe deze mensen denken, zich voelen...
Maar je moet ergens beginnen wil je deze wereld een beetje mooier maken. Waarom dan niet bij onszelf?
Ik las hierover volgend artikel: http://www.logia.be/2011/09/12/wat-doen-wij-met-onze-wereld-dat-zovele-jongeren-er-niet-meer-in-willen-leven/
Dit doet je toch even stil staan bij wat er gebeurt om ons heen. Nooit had ik gedacht dat het aantal zelfdodingen in ons land zoveel hoger ligt dan in de andere landen in Europa.
Ik vraag me ook af of dit aan ons landje ligt. Het is uiteindelijk toch niet enkel in ons land dat de maatschappij zo aan het evolueren is waarin minder en minder plaats is voor de problemen van anderen. Dit is volgens mij een tendens die overal ter wereld voor komt.
Zelf denk ik niet dat zelfmoord de oplossing is voor je problemen, je loopt wel weg van wat zich in je hoofd afspeelt op dat moment, maar net door er niet aan toe te geven kan je sterker worden. Wat ik me wel afvraag is of je mensen, die zulke gedachten hebben, effectief kan verhinderen om een wanhoopsdaad te doen... Zou het beter zijn als we wisten wat mensen denken/van plan zijn? Ik weet het niet...
Het is onbegrijpelijk wat er op zo'n moment door mensen hun hoofd gaat, zoiets kan je gewoon niet vatten, en iedereen heeft recht op zijn eigen keuze, maar ook iedereen heeft recht op leven... Natuurlijk zou je mensen kunnen helpen, maar jammer genoeg denk ik dat niet iedereen 'te redden valt'.
Vaak hoor je zeggen dat zelfdoding egoïstisch is, daar ben ik het niet met eens. Ik denk niet dat mensen op dat moment alleen met zichzelf bezig zijn, volgens mij is de druk gewoon te groot en zien ze geen uitweg meer. Maar wat ze echt denken weet natuurlijk niemand...
Vooral voor de nabestaande moet het ontzettend moeilijk zijn om dit ooit een plaats te geven, zeker omdat ze vaak de echte reden niet kennen...
Ik vond hierover een liedje van Marco Borsato wat ik zeer mooi vind passen...
Bronvermelding:
Afbeelding 1: Iemants, T. (2013, oktober 19). Gepest worden. Geraadpleegd op 2014, mei 10 via http://mydiaryforgirls.blogspot.be/
Afbeelding 2: Swinford, E. Hope and despair. Geraadpleegd op 2014, mei 10 via http://www.dreamstime.com/royalty-free-stock-image-hope-despair-image5777526
Muziek: MickeyMinou. 2008, september 15. Dit was je leven - Marco Borsato. Geraadpleegd op 2014, mei 10 via https://www.youtube.com/watch?v=BJk2xdkKSjw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten