Je kan het volledige betoog lezen via deze link.
Geboeid luisterde ik naar het betoog van Paul Verhaeghe.
De eerste vraag die ik me daar bij stel is: Wat is neoliberalisme nu juist?
Definitie via Wikipedia:
Neoliberalisme was oorspronkelijk het streven naar een gereguleerde markt, waarbij marktinvloeden gecombineerd worden met overheidsinvloeden. Hiermee onderscheidde het neoliberalisme zich van het klassiek-liberalisme dat minimale overheidsinvloed beoogt en het socialisme dat méér overheidsinvloed nastreeft. Oorspronkelijk werd het neoliberalisme derhalve geplaatst tussen het socialisme en het klassiek-liberalisme.
Ik ga hier even dieper op in door mijn eigen mening weer te geven aan de hand van 4 ideeën uit het betoog.
Ik ga hier even dieper op in door mijn eigen mening weer te geven aan de hand van 4 ideeën uit het betoog.
Idee van professor Paul Verhaeghe:
Er blijft maar één dominant discours meer over, met name het economische. Wij leven in een neoliberale samenleving waarin alles een product geworden is.
Via deze link kan je eens kijken naar een artikel over 'maakt geld echt gelukkig?'
Ik kan me zeker vinden in de antwoorden op de gestelde vraag.
Dan als laatste wil ik ook nog even terugkomen op zijn stelling 'survival of the fittest'. Het is inderdaad een tendens in onze maatschappij dat mensen altijd maar meer en beter willen doen dan de ander. De competitie gaat soms ver. Erg om te zeggen maar het gezegde: 'de één zijn dood is de ander zijn brood' komt vaker en vaker om de hoek loeren.
En ja, mensen denken vaak in de eerste plaats aan zichzelf. Maar ik denk niet dat je dit moet veralgemenen. Niet iedereen is zo ingesteld.
Kijk naar mensen die zich inzetten voor liefdadigheid, zij krijgen hiervoor geen inkomen, enkel de appreciatie van andere.
Bovendien gaat dit gepaard met een koppeling aan de zogenaamde meritocratie, waarbij iedereen verantwoordelijk geacht wordt voor het eigen succes of de eigen mislukking – dit is
de mythe van de self made man. Als je slaagt, heb je het aan jezelf te danken, als je
mislukt ook en het belangrijkste criterium is winst, geld – het moet opbrengen, dat is
de boodschap.
...
De mens is nu eenmaal egoïstisch en corrupt, zo luidt het, enkel uit op eigen voordeel en genot en altijd in concurrentie met de ander - survival of the fittest, selfish genes, weet je wel? Wie daar anders over denkt is naïef en dom. Get real, dat is het ironische bevel.
Mijn mening:
Voor een stuk moet ik de uitspraken bijtreden, zeker wanner men zegt dat we in een samenleving leven waarin alles een product geworden is, want het is zo dat mensen, de dag van vandaag, veel meer waarden hechten aan materiële zaken.
We zijn zo opgegroeid. Wie kan zich voorstellen dat hij/zij als 6-jarig kind spelletjes zou spelen op een computer, laat staan een eigen i-pad hebben, tegenwoordig is dit echter heel normaal. Wanneer je als ouder zegt: 'daar doen we niet aan mee', heb je de kans dat het kind al snel uitgesloten zal worden, want ja, alle vriendjes en vriendinnetjes hebben dat wel. Het is een soort van sociale druk geworden om mee te doen met de trends.
Geld is uiteraard ook wel belangrijk, je hebt het nodig om te leven, te overleven.
Kledij, een woonst, eten,... alleen de basisbehoeftes kosten al een pak geld, als je daarnaast ook nog wilt 'genieten van het leven' zijn daar vaak extra kosten aan verbonden. Op vakantie gaan, eens naar de cinema, uit eten gaan... Geld is dus wel effectief nodig.
Toch ben ik er zeker van dat mensen nog steeds belang hechten aan persoonlijke contacten, cadeaus... Als voorbeeld haal ik graag de nieuwjaarsbrief aan die op school gemaakt wordt, dit bestaat al zo lang en blijft doorheen de jaren ook nog steeds een vast gegeven. Hoe fier is het kind als hij/zij zijn of haar briefje mag voorlezen aan de ouders? En vaak knutselen ze er dan ook nog iets bij, elke ouder is op zo'n moment heel gelukkig met de brief en/of het zelfgemaakt cadeautje, want ze weten dat hun kind dit speciaal voor hen gemaakt heeft.
Je kan iemand een duur cadeau kopen voor een verjaardag, maar je kan ook eens stilstaan bij wat die persoon echt leuk vindt en zelf iets in elkaar steken.
Zo hebben we samen met alle kleinkinderen een 'herinneringendoos' gemaakt voor de diamanten bruiloft van mijn grootouders. Het is een doos, versiert door de jongste bengels, met daarin allemaal kleurrijke briefjes met daarop herinneringen die wij als kleinkinderen hebben aan de leuke momenten met bomma en bompa. Dit was geen duur cadeau, helemaal niet, het heeft ons enkel wat tijd gekost, maar ze waren er heel erg blij mee.
Was een duur cadeau dan beter geweest? Ik denk het niet...
Ik ben het niet helemaal eens dat je zelf verantwoordelijk bent voor je successen of mislukkingen. Uiteraard heb je een gedeelte zelf in de hand.
Als je niet leert voor een examen is de kans groot dat je er niet door zult zijn, maar het kan ook dat een kind heel erg zijn best doet maar de materie niet onder de knie krijgt, er misschien meer tijd voor nodig heeft, of iets meer uitleg...
Misschien had deze leerling het wel gehaald als er extra hulp was gegeven.
Je kan simpelweg niet alles alleen, soms is iets te zwaar om alleen te dragen. Een helpende hand of een schouderklopje kan vaak al veel doen.
En wat is opbrengst eigenlijk juist? Ja in deze
maatschappij draait er veel om geld, winst... Het speelt een belangrijke rol in onze samenleving, maar is dat het enige wat je op het einde van de dag ook oprecht gelukkig maakt?
Ook hier kom ik terug op het voorbeeld van de 'herinneringendoos' voor mijn grootouders, als ik zag hoe blij zij waren met hun cadeau, is dat dan geen winst?
Wanneer je je minder goed in je vel voelt, ben je dan meer met een volle portefeuille of met een vriend die er is om je er weer bovenop te helpen?
Ik denk dat we ons beter eens de vraag stellen wanneer ben je nu eigenlijk een winnaar of een verliezer?!
de boodschap.
...
De mens is nu eenmaal egoïstisch en corrupt, zo luidt het, enkel uit op eigen voordeel en genot en altijd in concurrentie met de ander - survival of the fittest, selfish genes, weet je wel? Wie daar anders over denkt is naïef en dom. Get real, dat is het ironische bevel.
Mijn mening:
Voor een stuk moet ik de uitspraken bijtreden, zeker wanner men zegt dat we in een samenleving leven waarin alles een product geworden is, want het is zo dat mensen, de dag van vandaag, veel meer waarden hechten aan materiële zaken.
We zijn zo opgegroeid. Wie kan zich voorstellen dat hij/zij als 6-jarig kind spelletjes zou spelen op een computer, laat staan een eigen i-pad hebben, tegenwoordig is dit echter heel normaal. Wanneer je als ouder zegt: 'daar doen we niet aan mee', heb je de kans dat het kind al snel uitgesloten zal worden, want ja, alle vriendjes en vriendinnetjes hebben dat wel. Het is een soort van sociale druk geworden om mee te doen met de trends.Geld is uiteraard ook wel belangrijk, je hebt het nodig om te leven, te overleven.
Kledij, een woonst, eten,... alleen de basisbehoeftes kosten al een pak geld, als je daarnaast ook nog wilt 'genieten van het leven' zijn daar vaak extra kosten aan verbonden. Op vakantie gaan, eens naar de cinema, uit eten gaan... Geld is dus wel effectief nodig.
Toch ben ik er zeker van dat mensen nog steeds belang hechten aan persoonlijke contacten, cadeaus... Als voorbeeld haal ik graag de nieuwjaarsbrief aan die op school gemaakt wordt, dit bestaat al zo lang en blijft doorheen de jaren ook nog steeds een vast gegeven. Hoe fier is het kind als hij/zij zijn of haar briefje mag voorlezen aan de ouders? En vaak knutselen ze er dan ook nog iets bij, elke ouder is op zo'n moment heel gelukkig met de brief en/of het zelfgemaakt cadeautje, want ze weten dat hun kind dit speciaal voor hen gemaakt heeft.
Je kan iemand een duur cadeau kopen voor een verjaardag, maar je kan ook eens stilstaan bij wat die persoon echt leuk vindt en zelf iets in elkaar steken.
Zo hebben we samen met alle kleinkinderen een 'herinneringendoos' gemaakt voor de diamanten bruiloft van mijn grootouders. Het is een doos, versiert door de jongste bengels, met daarin allemaal kleurrijke briefjes met daarop herinneringen die wij als kleinkinderen hebben aan de leuke momenten met bomma en bompa. Dit was geen duur cadeau, helemaal niet, het heeft ons enkel wat tijd gekost, maar ze waren er heel erg blij mee.
Was een duur cadeau dan beter geweest? Ik denk het niet...
Ik ben het niet helemaal eens dat je zelf verantwoordelijk bent voor je successen of mislukkingen. Uiteraard heb je een gedeelte zelf in de hand.
Als je niet leert voor een examen is de kans groot dat je er niet door zult zijn, maar het kan ook dat een kind heel erg zijn best doet maar de materie niet onder de knie krijgt, er misschien meer tijd voor nodig heeft, of iets meer uitleg...
Misschien had deze leerling het wel gehaald als er extra hulp was gegeven.
Je kan simpelweg niet alles alleen, soms is iets te zwaar om alleen te dragen. Een helpende hand of een schouderklopje kan vaak al veel doen.
En wat is opbrengst eigenlijk juist? Ja in deze maatschappij draait er veel om geld, winst... Het speelt een belangrijke rol in onze samenleving, maar is dat het enige wat je op het einde van de dag ook oprecht gelukkig maakt?
Ook hier kom ik terug op het voorbeeld van de 'herinneringendoos' voor mijn grootouders, als ik zag hoe blij zij waren met hun cadeau, is dat dan geen winst?
Wanneer je je minder goed in je vel voelt, ben je dan meer met een volle portefeuille of met een vriend die er is om je er weer bovenop te helpen?
Ik denk dat we ons beter eens de vraag stellen wanneer ben je nu eigenlijk een winnaar of een verliezer?!
Ik kan me zeker vinden in de antwoorden op de gestelde vraag.
Dan als laatste wil ik ook nog even terugkomen op zijn stelling 'survival of the fittest'. Het is inderdaad een tendens in onze maatschappij dat mensen altijd maar meer en beter willen doen dan de ander. De competitie gaat soms ver. Erg om te zeggen maar het gezegde: 'de één zijn dood is de ander zijn brood' komt vaker en vaker om de hoek loeren.
En ja, mensen denken vaak in de eerste plaats aan zichzelf. Maar ik denk niet dat je dit moet veralgemenen. Niet iedereen is zo ingesteld.
Kijk naar mensen die zich inzetten voor liefdadigheid, zij krijgen hiervoor geen inkomen, enkel de appreciatie van andere.
Persoonlijk vind ik dus wel dat er werk aan de winkel is, zeker op sociaal vlak. Maar we mogen niet veralgemenen, er zijn zeker nog 'goede mensen' in de maatschappij die wel inzitten met anderen en niet alleen uit zijn op macht en geld.
Bronvermelding
afbeelding 1: Fockedey, S. (2012, november 30). Wij hebben ons eigen geld! Geraadpleegd op 2014, mei 26 via http://blog.res.be/2012/11/res-in-trends-be/
afbeelding 2: Things you can't buy in stores.(2013) Geraadpleegd op 2014, februari 26 via http://www.flickr.com/photos/bouchac/11008292224/
afbeelding 3: King, D. (2008, augustus 17) How to sell your soul on eBay? Geraadpleegd op 2014, februari 26 via http://bibledude.net/how-to-sell-your-soul-on-ebay/
Hey tine,
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk idee van die herinneringsdoos. We stellen ons inderdaad misschien te snel de vraag van wat we moeten kopen als er een gebeurtenis plaats vind. De tijd dat mensen zelf nog iets maakten is helaas aan het vergaan. Zoals je zegt zijn er wel nog de tradities zoals de nieuwsbrief of geschenkjes voor moederdag. Dit is dan het fijne aan kinderen dat zij er echt hun werk nog van maken. En zoals je zegt waren je grootouders daar zeer gelukkig mee. Tenslotte is dit een cadeau dit veel meer waarde heeft dan een bon voor een winkel. We vergeten helaas te vaak dat niet alles geld hoeft te kosten.