Mens en samenleving: de maatschappij

Hoe zou je onze maatschappij omschrijven? Wat is er typisch aan onze samenleving? Is dit positief/negatief?

Eerst eens even kijken wat de letterlijke betekenis is via www.vandale.nl


Maatschappij:
1. samenleving, gemeenschap, wereld
2. vereniging ter bevordering van bepaalde belangen
3. vereniging van personen tot een handelsonderneming enz.


Samenleving:
1. het geheel van de met elkaar verkerende mensen, maatschappij, de moderne samenleving


Als we dit bekijken zien we dat samenleving en maatschappij aan elkaar vast hangen.
Het ene bestaat eigenlijk niet zonder het andere. Zowel maatschappij als samenleving zijn gegevens die overal ter wereld bestaan, niemand ontsnapt eraan...


Even wat persoonlijke hersenspinseltjes bij elkaar:

Hoe zie ik dit nu zelf? Ik kan onmogelijk zeggen dat onze samenleving positief of negatief getint is. Het is eerder een combinatie van de twee.
We zijn doorheen de jaren geëvolueerd naar een 'rijker' bestaan. Ik weet het, gelijkheid zal steeds een probleem blijven en de kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter maar anderzijds is er wel een beter evenwicht gekomen tussen man en vrouw. Daarbij komt ook dat we op vlak van wetenschap, technologie... een stuk verder staan dan pakweg 20 jaar geleden. Dit zou zonder de huidige maatschappij nooit kunnen.


Het is een feit dat de samenleving meer en meer verwacht van ons als mens, de prestatiedruk wordt steeds groter en niet iedereen kan hierin mee. Er wordt weinig rekening gehouden met mensen die 'minder snel' zijn. Men vergeet soms dat het gaat om mensen en niet om machines...
Zelf hebben we hierin ook zeker een aandeel want we zijn de dag van vandaag vooral met onszelf bezig. We hebben het steeds druk en leven aan een zeer hoog tempo.
Het begint 's morgens bij het opstaan al, je hebt geen tijd voor ontbijt, je eet je boterhammen onderweg wel op... Kinderen vragen onze aandacht maar ze moeten leren alleen spelen want mama en papa moeten weg of zijn bezig met het huishouden...
We maken ook geen tijd meer om eens even bij te kletsen, mensen vervreemden stilletjes van elkaar.


Dit kan ik zeker niet als positief bekijken, het is belangrijk dat wij, mensen, hier af en toe bij blijven stil staan. Oké, je moet mee in de maatschappij, maar niemand houdt je tegen om het anders te doen. Om wel eens tijd te maken om goeiedag tegen de buren te zeggen, om een speeluurtje met de kinderen in te lassen...
We moeten proberen om er meer te zijn voor elkaar, want samenleving is voor mij ook samenwerken.
Is het zo moeilijk om wat minder kritisch te zijn voor elkaar en in plaats eens te zoeken naar het goede in de medemens? Is het niet zo dat iedereen sterke en minder sterke punten heeft? Misschien moeten we de sterke punten van elkaar bundelen en zo samen aan een sterkere samenleving werken?


Ik denk dat het thema samenwerken ook dagelijks aan bod komt in de kleuterklas. 
Maar hoe kan je dit nu echt aanpakken bij kinderen in de kleuterklas?
 Ik ben eens op zoek gegaan naar een leuk boek wat zeker van pas kan komen om dit thema uit te werken als ik eens voor de klas moet staan.
Hieronder in een klein stukje het verhaal samengevat:
Tijdens de bouw van zijn burcht valt Bever naar beneden en raakt gewond. Egel en Beer brengen hem naar zijn hol, verzorgen zijn wonden en maken een bed voor hem. Terwijl Bever slaapt, bouwen zijn vrienden als verrassing een - met bloemen, schelpen en afval versierde! - nieuwe burcht voor hem. Ze zijn alleen vergeten een ingang te maken. Geen nood, want Bever zegt: "Ik bijt me er wel doorheen!"
De moraal van het verhaal komt tot uiting in de titel.













Ik las als voorbereiding ook het artikel Wat doen wij met onze wereld?
Ik denk niet dat dit een probleem is dat nu pas is ontstaan, wel een probleem wat niet juist wordt aangepakt. Het blijft nog steeds een beetje taboe.
Hoe kunnen wij als mens, als ouder, als leerkracht laten gebeuren dat mensen zich niet goed in hun vel, in de maatschappij voelen?
Geven ze geen duidelijke tekens? Dat kan, maar als je iemand goed kent, zou je daar dan niet doorheen kijken? We vragen wel of alles oké is, maar geloven veel te snel 'ja hoor, het gaat wel'. In deze tijd van snel doorgaan is het makkelijker om te doen alsof je de problemen niet ziet. Maar zoals iedereen wel weet; de makkelijkste weg is niet altijd de juiste...

Bond zonder naam (2014). Hoe gaat het nu echt met jou? Geraadpleegd op 24 februari 2014 via http://www.bzn.be/nl/spreuk_van_de_maand/hoe_gaat_het_nu_echt_met_jou_-1-2014

 

Ook belangrijk is dat we blijven geloven in wat komen gaat, positief blijven. Noem me naïef, maar ja, ik geloof nog in onze samenleving. Want er zijn wel degelijk mensen met goede bedoelingen, die onze wereld een beetje mooier maken.
Er is niet alleen onbegrip en afgunst, er is ook effectief samenleving, een verbondenheid. Kijk naar de situatie na de orkaan in Haïti, hoe mensen zich toen hebben gebundeld om samen hulp te bieden aan de mensen daar. Kijk naar de storm tijdens pukkelpop, een vreselijke gebeurtenis met een fatale afloop voor sommige. Ik liep door de straten en zag hoe de mensen er waren voor elkaar, de solidariteit toen heerste... ongelooflijk.
Zulke gebeurtenissen tonen aan dat er nog steeds een verbondenheid is tussen de mensen, we moeten dit alleen vaker tonen, ook wanneer het gaat om gebeurtenissen die niet zo extreem zijn. Gewoon iemand een schouderklopje geven, dat kan al zoveel betekenen voor die persoon...

Als slot wil ik nog een liedje toevoegen wat voor mij samenhangt met dit onderwerp...

Bos S. (2009, december 26). Breek de stilte. Opgeroepen op 2014, februari 24 via

https://www.youtube.com/watch?v=yeKhSYVv4rU

 

Dit is mijn mening, geen theorie en geen feiten. Geef gerust jullie reactie hierop zo kunnen we onze visie verruimen.




Bronvermelding:
 afbeelding 1: titel onbekend. Geraadpleegd op 24 februari 2014 via http://www.one-twente.nl/nieuws)
kaft boek + samenvatting: Schubert, D & I. Uitgeverij Lemniscaat. (2003) Samen kunnen we alles. Geraadpleegd op 2014, februari 24 via http://www.piekie.com/boeken/cat/135