Mens en samenleving: lezing prof. Paul Verhaeghe - idee 2

Idee uit de voordracht van professor Paul Verhaeghe:

Ons onderwijs speelt hierin een centrale rol. Niet eens zo lang geleden werd onderwijs vooral gewaardeerd omwille van zijn maatschappelijke relevantie. De bedoeling was kritische hoogopgeleide burgers af te leveren die via hun persoonlijke ontwikkeling ook konden bijdragen tot een betere maatschappij. Een dergelijk idee klinkt vandaag ongelooflijk wollig en het woord burgers roept bij mensen onder de dertig alleen nog McDonalds op. Universiteiten, dat zijn toch kennisbedrijven die competenties moeten ontwikkelen bij hun studenten zodat ze regelrecht het
bedrijfsleven kunnen instappen? Ten einde dit te bevorderen deden een aantal prominenten in de loop van het crisisjaar 2011 heel concrete voorstellen: verhoog het inschrijvingsgeld voor alle opleidingen die niet aansluiten bij het bedrijfsleven, verlaag het voor alles wat wel rendeert; wie hardleers is en toch kiest voor een niet rendabele opleiding, die moet bestraft worden met een kortere of zelfs helemaal geen uitkeringsgerechtigde periode. Als klap op de vuurpijl kwam het voorstel om kleuters te screenen op hun vaardigheden, zodat ze meteen de juiste economische richting kunnen uitgestuurd worden.

Mijn mening:
Professor Paul Verhaeghen kan zich niet aansluiten bij deze uitspraken en ook ik heb het er moeilijk mee. Uiteraard is school belangrijk om onze kinderen klaar te stomen tot mensen die mee kunnen in de maatschappij, maar stellen dat enkel studierichtingen die aansluiten bij het bedrijfsleven belangrijk zijn vind ik toch een stap te ver.
De vraag is natuurlijk ook, welke studierichtingen dan als belangrijk/minder belangrijk worden gezien en wie gaat dat bepalen?
Is het niet zo dat elke job, elke richting een stukje bijdraagt in de maatschappij?!
Niet iedereen is in de wieg gelegd om te gaan voor dezelfde job, niet iedereen heeft het verstandelijk vermogen om te kiezen voor een job als advocaat of dokter, maar zijn de mensen die voor een andere job kiezen dan minder belangrijk? Wat zou een bedrijfsleider zijn zonder zijn werkmensen? Wat zou een dokter zijn zonder verpleegkundige? Wat zou tandarts zijn zonder assistente? Wat zou een drukker van de krant zijn zonder de redactie? En zo kan ik nog wel even verder gaan want eigenlijk hangt elke job voor een stukje samen met een andere.
En stel dat mensen een bepaalde studierichting wel aankunnen maar er geen interesse voor tonen, hoe gaat dit dan in het verdere beroepsleven? Krijgen we zo gemotiveerde mensen?
Is het niet zo dat iets wat je graag doet, je vaak beter doet?
Is het beter wanneer andere mensen voor je kiezen wel pad je op moet? Volgens mij niet, want het pad dat je zelf kiest kan dan misschien niet altijd het makkelijkste zijn, maar is wel datgene waar de meeste wilskracht voor kan ingezet worden.



Ik ging even op zoek naar enkele cijfers hierrond en vond deze site:
http://carriere-advies.monster.be/op-de-werkvloer/balans-werk-vrije-tijd/juiste-job-maakt-gelukkiger/article.aspx
Heel interessant om eens te lezen. Ik verschiet er vooral van dat maar 56% van de Belgen een goede job belangrijk vindt voor het geluksgevoel. Zelf vind ik dit wel heel belangrijk, want als je je niet goed in je vel voelt op je werk kan je deze ook niet naar behoren uitoefenen.
En dit gaat op langere termijn ook een zware ballast zijn om mee te dragen, als je elke morgen tegen je zin moet gaan werken kan je toch onmogelijk gelukkig zijn?!


Dan het laatste gedeelte over het screenen van kleuters, ik vraag me af hoe ze bij zulk een idee komen. Kleuters staan nog aan het begin van de ontwikkeling, ze moeten de kans krijgen zich te ontplooien en op zoek te gaan naar hun eigen interesses.
Als je 5 keer aan een kleuter vraagt wat hij/zij later wilt worden krijg je waarschijnlijk 5 keer een ander antwoord.
Hoeveel jongeren van 18 jaar hebben het zelfs nog moeilijk bij het kiezen van hun studiekeuze? Hoe kan je dan verwachten dat kinderen van 3 - 6 jaar al duidelijk signalen geven? Het screenen van jeugd die de stap naar het hoger onderwijs of het bedrijfsleven moeten maken na het 6de middelbaar lijkt me veel interessanter. Zij moeten effectief een keuze maken en hebben al een gedeelte van de weg afgelegd. Door hen te screenen kan men hen misschien ook helpen bij het maken van keuzes die voor hen gepast zijn.
Laat kinderen kind zijn, op ontdekking gaan, zichzelf ontplooien, laat hen ook een beetje dromen... Niet iedereen hoeft dezelfde keuze te maken, door iedereen zijn eigen dromen te laten hebben krijgt de wereld een beetje meer kleur...

 

Lees ook zeker eens het artikel via deze link. Hierin kan ik mij volledig vinden.

 

 

Bronvermelding

Welke weg te gaan? (2013). Geraadpleegd op 27 februari 2014 via http://studiohartvoortarot.blogspot.be/2013/09/is-jouw-leven-wel-je-eigen-leven.html



 

Mens en samenleving: lezing prof. Paul Verhaeghe - idee 1

Je kan het volledige betoog lezen via deze link.


Geboeid luisterde ik naar het betoog van Paul Verhaeghe.
De eerste vraag die ik me daar bij stel is: Wat is neoliberalisme nu juist?


Definitie via Wikipedia:

Neoliberalisme was oorspronkelijk het streven naar een gereguleerde markt, waarbij marktinvloeden gecombineerd worden met overheidsinvloeden. Hiermee onderscheidde het neoliberalisme zich van het klassiek-liberalisme dat minimale overheidsinvloed beoogt en het socialisme dat méér overheidsinvloed nastreeft. Oorspronkelijk werd het neoliberalisme derhalve geplaatst tussen het socialisme en het klassiek-liberalisme.

Ik ga hier even dieper op in door mijn eigen mening weer te geven aan de hand van 4 ideeën uit het betoog.

Idee  van professor Paul Verhaeghe:

Er blijft maar één dominant discours meer over, met name het economische. Wij leven in een neoliberale samenleving waarin alles een product geworden is.

Bovendien gaat dit gepaard met een koppeling aan de zogenaamde meritocratie, waarbij iedereen verantwoordelijk geacht wordt voor het eigen succes of de eigen mislukking – dit is

de mythe van de self made man. Als je slaagt, heb je het aan jezelf te danken, als je

mislukt ook en het belangrijkste criterium is winst, geld – het moet opbrengen, dat is
de boodschap.
...
De mens is nu eenmaal egoïstisch en corrupt, zo luidt het, enkel uit op eigen voordeel en genot en altijd in concurrentie met de ander - survival of the fittest, selfish genes, weet je wel? Wie daar anders over denkt is naïef en dom. Get real, dat is het ironische bevel.


Mijn mening:
Voor een stuk moet ik de uitspraken bijtreden, zeker wanner men zegt dat we in een samenleving leven waarin alles een product geworden is, want het is zo dat mensen, de dag van vandaag, veel meer waarden hechten aan materiële zaken.
We zijn zo opgegroeid. Wie kan zich voorstellen dat hij/zij als  6-jarig kind spelletjes zou spelen op een computer, laat staan een eigen i-pad hebben, tegenwoordig is dit echter heel normaal. Wanneer je als ouder zegt: 'daar doen we niet aan mee', heb je de kans dat het kind al snel uitgesloten zal worden, want ja, alle vriendjes en vriendinnetjes hebben dat wel. Het is een soort van sociale druk geworden om mee te doen met de trends.
Geld is uiteraard ook wel belangrijk, je hebt het nodig om te leven, te overleven.
Kledij, een woonst, eten,... alleen de basisbehoeftes kosten al een pak geld, als je daarnaast ook nog wilt 'genieten van het leven' zijn daar vaak extra kosten aan verbonden. Op vakantie gaan, eens naar de cinema, uit eten gaan... Geld is dus wel effectief nodig.



Toch ben ik er zeker van dat mensen nog steeds belang hechten aan persoonlijke contacten, cadeaus... Als voorbeeld haal ik graag de nieuwjaarsbrief aan die op school gemaakt wordt, dit bestaat al zo lang en blijft doorheen de jaren ook nog steeds een vast gegeven. Hoe fier is het kind als hij/zij zijn of haar briefje mag voorlezen aan de ouders? En vaak knutselen ze er dan ook nog iets bij, elke ouder is op zo'n moment heel gelukkig met de brief en/of het zelfgemaakt cadeautje, want ze weten dat hun kind dit speciaal voor hen gemaakt heeft.
Je kan iemand een duur cadeau kopen voor een verjaardag, maar je kan ook eens stilstaan bij wat die persoon echt leuk vindt en zelf iets in elkaar steken.
Zo hebben we samen met alle kleinkinderen een 'herinneringendoos' gemaakt voor de diamanten bruiloft van mijn grootouders. Het is een doos, versiert door de jongste bengels, met daarin allemaal kleurrijke briefjes met daarop herinneringen die wij als kleinkinderen hebben aan de leuke momenten met bomma en bompa. Dit was geen duur cadeau, helemaal niet, het heeft ons enkel wat tijd gekost, maar ze waren er heel erg blij mee.
Was een duur cadeau dan beter geweest? Ik denk het niet...


Ik ben het niet helemaal eens dat je zelf verantwoordelijk bent voor je successen of mislukkingen. Uiteraard heb je een gedeelte zelf in de hand.
Als je niet leert voor een examen is de kans groot dat je er niet door zult zijn, maar het kan ook dat een kind heel erg zijn  best doet maar de materie niet onder de knie krijgt, er misschien meer tijd voor nodig heeft, of iets meer uitleg...
Misschien had deze leerling het wel gehaald als er extra hulp was gegeven.
Je kan simpelweg niet alles alleen, soms is iets te zwaar om alleen te dragen. Een helpende hand of een schouderklopje kan vaak al veel doen.


En wat is opbrengst eigenlijk juist? Ja in deze
maatschappij draait er veel om geld, winst... Het speelt een belangrijke rol in onze samenleving, maar is dat het enige wat je op het einde van de dag ook oprecht gelukkig maakt?
Ook hier kom ik terug op het voorbeeld van de 'herinneringendoos' voor mijn grootouders, als ik zag hoe blij zij waren met hun cadeau, is dat dan geen winst?
Wanneer je je minder goed in je vel voelt, ben je dan meer met een volle portefeuille of met een vriend die er is om je er weer bovenop te helpen?


Ik denk dat we ons beter eens de vraag stellen wanneer ben je nu eigenlijk een winnaar of een verliezer?!

Via deze link kan je eens kijken naar een artikel over 'maakt geld echt gelukkig?'
Ik kan me zeker vinden in de antwoorden op de gestelde vraag.

Dan als laatste wil ik ook nog even terugkomen op zijn stelling 'survival of the fittest'. Het is inderdaad een tendens in onze maatschappij dat mensen altijd maar meer en beter willen doen dan de ander. De competitie gaat soms ver. Erg om te zeggen maar het gezegde: 'de één zijn dood is de ander zijn brood' komt vaker en vaker om de hoek loeren.
En ja, mensen denken vaak in de eerste plaats aan zichzelf. Maar ik denk niet dat je dit moet veralgemenen. Niet iedereen is zo ingesteld.
Kijk naar mensen die zich inzetten voor liefdadigheid, zij krijgen hiervoor geen inkomen, enkel de appreciatie van andere.

 

 

 

Persoonlijk vind ik dus wel dat er werk aan de winkel is, zeker op sociaal vlak. Maar we mogen niet veralgemenen, er zijn zeker nog 'goede mensen' in de maatschappij die wel inzitten met anderen en niet alleen uit zijn op macht en geld.

Bronvermelding

afbeelding 1: Fockedey, S. (2012, november 30). Wij hebben ons eigen geld! Geraadpleegd op 2014, mei 26 via http://blog.res.be/2012/11/res-in-trends-be/

afbeelding 2: Things you can't buy in stores.(2013) Geraadpleegd op 2014, februari 26 via http://www.flickr.com/photos/bouchac/11008292224/

afbeelding 3: King, D. (2008, augustus 17) How to sell your soul on eBay? Geraadpleegd op 2014, februari 26 via http://bibledude.net/how-to-sell-your-soul-on-ebay/



Mens en samenleving: de maatschappij

Hoe zou je onze maatschappij omschrijven? Wat is er typisch aan onze samenleving? Is dit positief/negatief?

Eerst eens even kijken wat de letterlijke betekenis is via www.vandale.nl


Maatschappij:
1. samenleving, gemeenschap, wereld
2. vereniging ter bevordering van bepaalde belangen
3. vereniging van personen tot een handelsonderneming enz.


Samenleving:
1. het geheel van de met elkaar verkerende mensen, maatschappij, de moderne samenleving


Als we dit bekijken zien we dat samenleving en maatschappij aan elkaar vast hangen.
Het ene bestaat eigenlijk niet zonder het andere. Zowel maatschappij als samenleving zijn gegevens die overal ter wereld bestaan, niemand ontsnapt eraan...


Even wat persoonlijke hersenspinseltjes bij elkaar:

Hoe zie ik dit nu zelf? Ik kan onmogelijk zeggen dat onze samenleving positief of negatief getint is. Het is eerder een combinatie van de twee.
We zijn doorheen de jaren geëvolueerd naar een 'rijker' bestaan. Ik weet het, gelijkheid zal steeds een probleem blijven en de kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter maar anderzijds is er wel een beter evenwicht gekomen tussen man en vrouw. Daarbij komt ook dat we op vlak van wetenschap, technologie... een stuk verder staan dan pakweg 20 jaar geleden. Dit zou zonder de huidige maatschappij nooit kunnen.


Het is een feit dat de samenleving meer en meer verwacht van ons als mens, de prestatiedruk wordt steeds groter en niet iedereen kan hierin mee. Er wordt weinig rekening gehouden met mensen die 'minder snel' zijn. Men vergeet soms dat het gaat om mensen en niet om machines...
Zelf hebben we hierin ook zeker een aandeel want we zijn de dag van vandaag vooral met onszelf bezig. We hebben het steeds druk en leven aan een zeer hoog tempo.
Het begint 's morgens bij het opstaan al, je hebt geen tijd voor ontbijt, je eet je boterhammen onderweg wel op... Kinderen vragen onze aandacht maar ze moeten leren alleen spelen want mama en papa moeten weg of zijn bezig met het huishouden...
We maken ook geen tijd meer om eens even bij te kletsen, mensen vervreemden stilletjes van elkaar.


Dit kan ik zeker niet als positief bekijken, het is belangrijk dat wij, mensen, hier af en toe bij blijven stil staan. Oké, je moet mee in de maatschappij, maar niemand houdt je tegen om het anders te doen. Om wel eens tijd te maken om goeiedag tegen de buren te zeggen, om een speeluurtje met de kinderen in te lassen...
We moeten proberen om er meer te zijn voor elkaar, want samenleving is voor mij ook samenwerken.
Is het zo moeilijk om wat minder kritisch te zijn voor elkaar en in plaats eens te zoeken naar het goede in de medemens? Is het niet zo dat iedereen sterke en minder sterke punten heeft? Misschien moeten we de sterke punten van elkaar bundelen en zo samen aan een sterkere samenleving werken?


Ik denk dat het thema samenwerken ook dagelijks aan bod komt in de kleuterklas. 
Maar hoe kan je dit nu echt aanpakken bij kinderen in de kleuterklas?
 Ik ben eens op zoek gegaan naar een leuk boek wat zeker van pas kan komen om dit thema uit te werken als ik eens voor de klas moet staan.
Hieronder in een klein stukje het verhaal samengevat:
Tijdens de bouw van zijn burcht valt Bever naar beneden en raakt gewond. Egel en Beer brengen hem naar zijn hol, verzorgen zijn wonden en maken een bed voor hem. Terwijl Bever slaapt, bouwen zijn vrienden als verrassing een - met bloemen, schelpen en afval versierde! - nieuwe burcht voor hem. Ze zijn alleen vergeten een ingang te maken. Geen nood, want Bever zegt: "Ik bijt me er wel doorheen!"
De moraal van het verhaal komt tot uiting in de titel.













Ik las als voorbereiding ook het artikel Wat doen wij met onze wereld?
Ik denk niet dat dit een probleem is dat nu pas is ontstaan, wel een probleem wat niet juist wordt aangepakt. Het blijft nog steeds een beetje taboe.
Hoe kunnen wij als mens, als ouder, als leerkracht laten gebeuren dat mensen zich niet goed in hun vel, in de maatschappij voelen?
Geven ze geen duidelijke tekens? Dat kan, maar als je iemand goed kent, zou je daar dan niet doorheen kijken? We vragen wel of alles oké is, maar geloven veel te snel 'ja hoor, het gaat wel'. In deze tijd van snel doorgaan is het makkelijker om te doen alsof je de problemen niet ziet. Maar zoals iedereen wel weet; de makkelijkste weg is niet altijd de juiste...

Bond zonder naam (2014). Hoe gaat het nu echt met jou? Geraadpleegd op 24 februari 2014 via http://www.bzn.be/nl/spreuk_van_de_maand/hoe_gaat_het_nu_echt_met_jou_-1-2014

 

Ook belangrijk is dat we blijven geloven in wat komen gaat, positief blijven. Noem me naïef, maar ja, ik geloof nog in onze samenleving. Want er zijn wel degelijk mensen met goede bedoelingen, die onze wereld een beetje mooier maken.
Er is niet alleen onbegrip en afgunst, er is ook effectief samenleving, een verbondenheid. Kijk naar de situatie na de orkaan in Haïti, hoe mensen zich toen hebben gebundeld om samen hulp te bieden aan de mensen daar. Kijk naar de storm tijdens pukkelpop, een vreselijke gebeurtenis met een fatale afloop voor sommige. Ik liep door de straten en zag hoe de mensen er waren voor elkaar, de solidariteit toen heerste... ongelooflijk.
Zulke gebeurtenissen tonen aan dat er nog steeds een verbondenheid is tussen de mensen, we moeten dit alleen vaker tonen, ook wanneer het gaat om gebeurtenissen die niet zo extreem zijn. Gewoon iemand een schouderklopje geven, dat kan al zoveel betekenen voor die persoon...

Als slot wil ik nog een liedje toevoegen wat voor mij samenhangt met dit onderwerp...

Bos S. (2009, december 26). Breek de stilte. Opgeroepen op 2014, februari 24 via

https://www.youtube.com/watch?v=yeKhSYVv4rU

 

Dit is mijn mening, geen theorie en geen feiten. Geef gerust jullie reactie hierop zo kunnen we onze visie verruimen.




Bronvermelding:
 afbeelding 1: titel onbekend. Geraadpleegd op 24 februari 2014 via http://www.one-twente.nl/nieuws)
kaft boek + samenvatting: Schubert, D & I. Uitgeverij Lemniscaat. (2003) Samen kunnen we alles. Geraadpleegd op 2014, februari 24 via http://www.piekie.com/boeken/cat/135