Cineart Nederland. (2009, december 7) Oscar et la Dame Rose. Geraadpleegd op 2014, april 9 via https://www.youtube.com/watch?v=i-dyWR7A70s
Verwerking van de film.
·
Vat je eigen mening over de
film samen in drie kernwoorden:
Emotie, Fantasie, Vriendschap
·
Is wat in de film aan bod komt
(onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar?
Wat niet?
Herkenbaar:
* De vriendschap tussen oma Rozerood en Oscar. Ik zit natuurlijk niet in dezelfde situatie dus op dat vlak is het zeker niet herkenbaar, maar het geeft wel heel goed weer hoe belangrijk het is om iemand te hebben waar je alles mee kunt delen. Je blijdschap, je verdriet, je dromen, je angsten...
* De onderlinge relaties tussen de kinderen, de plagerijtjes... Ondanks hun moeilijke leven en hun ziek zijn hebben ook zij doodgewone problemen zoals elk kind van die leeftijd. Bijvoorbeeld de strijd tussen popcorn en Oscar om Peggy Blauw. Op die leeftijd is dit een doodnormale discussie tussen kinderen.
* Ook het stukje fantasie in de film is voor mij heel herkenbaar. Ik word qua leeftijd dan misschien wel tot 'de volwassenen' geteld, ik probeer toch nog altijd een klein beetje fantasie in leven te houden. Ik vind dat het kleur geeft aan je leven en je hoop geeft. Het kan ook zorgen op moeilijke momenten dat je toch nog steeds de zon blijft zien achter de wolken...
* De vriendschap tussen oma Rozerood en Oscar. Ik zit natuurlijk niet in dezelfde situatie dus op dat vlak is het zeker niet herkenbaar, maar het geeft wel heel goed weer hoe belangrijk het is om iemand te hebben waar je alles mee kunt delen. Je blijdschap, je verdriet, je dromen, je angsten...
* De onderlinge relaties tussen de kinderen, de plagerijtjes... Ondanks hun moeilijke leven en hun ziek zijn hebben ook zij doodgewone problemen zoals elk kind van die leeftijd. Bijvoorbeeld de strijd tussen popcorn en Oscar om Peggy Blauw. Op die leeftijd is dit een doodnormale discussie tussen kinderen.
* Ook het stukje fantasie in de film is voor mij heel herkenbaar. Ik word qua leeftijd dan misschien wel tot 'de volwassenen' geteld, ik probeer toch nog altijd een klein beetje fantasie in leven te houden. Ik vind dat het kleur geeft aan je leven en je hoop geeft. Het kan ook zorgen op moeilijke momenten dat je toch nog steeds de zon blijft zien achter de wolken...
Niet-herkenbaar:
* Wanneer Oscar zijn ouders te horen krijgen dat hun zoontje niet meer genezen kan worden, willen ze hem niet meer zien. Dit kwam keihard aan bij mij. Ik begrijp dat iedereen anders om gaat met zijn verdriet, maar ik blijf van mening dat je er op zo'n moment moet staan als ouder voor je kind. Als je het als volwassene al niet kunt plaatsen, hoe moet een kind dit dan in zijn eentje doen?
* De reactie van de dokters vond ik toch een beetje vreemd. Het geeft een slecht beeld van dokters. Natuurlijk is dit maar een film en zullen de mensen dat ook wel in zijn context kunnen plaatsen, maar realistisch komt dit zeker niet over.
* De verpleging komt bij mij absoluut niet sympathiek over. Het lijkt wel alsof zij de strenge bewakers zijn en geen gevoel in hun job leggen.
* Wanneer Oscar zijn ouders te horen krijgen dat hun zoontje niet meer genezen kan worden, willen ze hem niet meer zien. Dit kwam keihard aan bij mij. Ik begrijp dat iedereen anders om gaat met zijn verdriet, maar ik blijf van mening dat je er op zo'n moment moet staan als ouder voor je kind. Als je het als volwassene al niet kunt plaatsen, hoe moet een kind dit dan in zijn eentje doen?
* De reactie van de dokters vond ik toch een beetje vreemd. Het geeft een slecht beeld van dokters. Natuurlijk is dit maar een film en zullen de mensen dat ook wel in zijn context kunnen plaatsen, maar realistisch komt dit zeker niet over.
* De verpleging komt bij mij absoluut niet sympathiek over. Het lijkt wel alsof zij de strenge bewakers zijn en geen gevoel in hun job leggen.
Kies drie scènes uit de film die je hebben aangesproken (positief
of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke
gevoelens voor jou de overhand hadden.
Het is ontzettend moeilijk om 3 scènes te kiezen uit de film. Er zijn zoveel scènes die me de adem benomen...
Het is ontzettend moeilijk om 3 scènes te kiezen uit de film. Er zijn zoveel scènes die me de adem benomen...
Beschrijving scène 1:
Wanneer oma Rozerood de eerste keert komt is Oscar heel erg blij. Hij vindt het super dat ze speciaal voor hem komt. Wanneer hij enthousiast vraagt hoelang ze dan zal komen antwoord zij even enthousiast '12 dagen' in de veronderstelling hem daar blij mee te maken.
Maar daardoor beseft hij plots hoe erg het gesteld is met zijn ziekte en dat het waarschijnlijk niet lang meer zal duren.
Oma Rozerood wilt niet vertrekken als hij zo verdrietig is en speelt in op de fantasie van Oscar om hem terug positief te doen kijken naar wat komen gaat...
Maar daardoor beseft hij plots hoe erg het gesteld is met zijn ziekte en dat het waarschijnlijk niet lang meer zal duren.
Oma Rozerood wilt niet vertrekken als hij zo verdrietig is en speelt in op de fantasie van Oscar om hem terug positief te doen kijken naar wat komen gaat...
Gevoelens bij scène 1:
Mijn hart brak toen Oscar zijn enthousiasme vernielt werd alsof er een blok op hem viel, toen hij hoorde dat oma Rozerood maar 12 dagen zou komen en het dus duidelijk erger gesteld was met hem dan hij dacht.
Er viel toen een stilte die recht in je hart snijdt...
Je denkt een kind van 10 beseft nog niet echt wat de dood en het leven juist inhoudt, net als zo'n ziekte als leukemie, maar hier werd het heel duidelijk dat hij het maar al te goed beseft.
Heel mooi vond ik hoe oma Rozerood het negatieve toch een positieve impuls wist te geven.
Door mee te gaan in de fantasie van oma Rozerood krijgt Oscar terug zin in de komende dagen en kijkt hij er zelfs naar uit om te gaan beleven wat nog komen moet. Op die manier krijgt hij een kans om toch een beetje onbezorgd te zijn.
Mijn hart brak toen Oscar zijn enthousiasme vernielt werd alsof er een blok op hem viel, toen hij hoorde dat oma Rozerood maar 12 dagen zou komen en het dus duidelijk erger gesteld was met hem dan hij dacht.
Er viel toen een stilte die recht in je hart snijdt...
Je denkt een kind van 10 beseft nog niet echt wat de dood en het leven juist inhoudt, net als zo'n ziekte als leukemie, maar hier werd het heel duidelijk dat hij het maar al te goed beseft.
Heel mooi vond ik hoe oma Rozerood het negatieve toch een positieve impuls wist te geven.
Door mee te gaan in de fantasie van oma Rozerood krijgt Oscar terug zin in de komende dagen en kijkt hij er zelfs naar uit om te gaan beleven wat nog komen moet. Op die manier krijgt hij een kans om toch een beetje onbezorgd te zijn.
Beschrijving scène 2:
Ik vond de scène waarin Oscar bij oma rozerood thuis is heel aangrijpend. Hij geeft zich daar helemaal over aan de realiteit en hoe klein hij ook nog is, hij beseft dat oma Rozerood gelijk heeft wanneer ze spreekt over zijn ouders. Ze zegt hem dat ook zij zullen doodgaan en dat hij niet het recht heeft om anderen te vergeten omdat hij als eerste dood zal gaan. Eindelijk begrijpt hij dat hij nog wel steeds belangrijk is voor zijn ouders. Wanneer zijn ouders binnenkomen en hem in hun armen nemen, verandert er iets in hun relatie. Eindelijk begrijpen ze elkaar...
Later die avond schrijft hij een brief aan God waarin hij hem bedankt voor de fijne avond en dat hij hoopt dat zijn ouders zo blijven als die avond, en dat ook hij zelf zo blijft.
Later die avond schrijft hij een brief aan God waarin hij hem bedankt voor de fijne avond en dat hij hoopt dat zijn ouders zo blijven als die avond, en dat ook hij zelf zo blijft.
Gevoelens bij scène 2:
Dit was een zeer emotionele scène, hier was niets 'fantasie'. Het was net heel oprecht. Het is heel mooi dat net oma Rozerood, Oscar tot inzicht heeft kunnen brengen hoe zijn ouders zich voelen. Ze is niet alleen zijn beste vriendin maar ook een soort van beschermengel voor hem.
Ondanks de eerdere reactie van de ouders in het ziekenhuis, kreeg ik nu toch terug sympathie voor de ouders. Want hoe gek het ook klinkt uit de mond van een volwassen persoon, ook ik kon hun reactie/stilzwijgen niet echt plaatsen.
Ook voor oma Rozerood was deze avond eentje van verandering. Ze liet zichzelf op een heel andere manier zien aan haar familie. Voor het eerst sinds lang was ze niet de harde tante maar liet ze zien dat ook zij gevoelens heeft.
Dit was een zeer emotionele scène, hier was niets 'fantasie'. Het was net heel oprecht. Het is heel mooi dat net oma Rozerood, Oscar tot inzicht heeft kunnen brengen hoe zijn ouders zich voelen. Ze is niet alleen zijn beste vriendin maar ook een soort van beschermengel voor hem.
Ondanks de eerdere reactie van de ouders in het ziekenhuis, kreeg ik nu toch terug sympathie voor de ouders. Want hoe gek het ook klinkt uit de mond van een volwassen persoon, ook ik kon hun reactie/stilzwijgen niet echt plaatsen.
Ook voor oma Rozerood was deze avond eentje van verandering. Ze liet zichzelf op een heel andere manier zien aan haar familie. Voor het eerst sinds lang was ze niet de harde tante maar liet ze zien dat ook zij gevoelens heeft.
Beschrijving scène 3:
Heel pakkend is de scène waarbij Oscar en Oma Rozerood samen zitten te wachten wanneer de dokters Peggy komen halen voor haar operatie. Oscar ziet het even niet meer zitten en oma Rozerood probeert hem toch weer positief te krijgen. Hij antwoord haar 'dat zij duidelijk niet ziek is', waarop zij hem duidelijk maakt dat het leven ondanks dat ze niet ziek is ook voor haar soms moeilijk is. Dat ze ook soms verdriet heeft of eens ziek is. Oscar vraagt daarop wat hij voor haar kan doen? Ondanks zijn eigen zorgen en zijn ziekte is hij oprecht bezorgd om haar. Hij vraagt of hij haar net zoals 'Bernard' zal adopteren. Hij heeft dat gedaan toen hij een nieuwe kreeg van zijn ouders, net alsof de oude niet meer goed genoeg was. En zegt erbij: Waarom nemen ze geen nieuw broertje in mijn plaats? Nadien liggen ze samen op zijn bed. Hij zegt tegen haar voor de eerste keer dat hij bang is. Ze vraagt waarom maar hij antwoord alleen maar met 'bang'. Ze begrijpen elkaar zonder woorden.
Gevoelens bij scène 3:
Je voelt in deze scène echt heel duidelijk hoe de liefde gegroeid is van Oma Rozerood voor Oscar en hoe ze elkaar vertrouwen.
Oma Rozerood durft hem aanpakken wanneer hij zich in zelfmedelijden wentelt en probeert hem terug een positieve kijk te geven op het leven.
Door hem te zeggen dat het haar zeker zou geruststellen als hij haar zou adopteren geeft ze hem het gevoel dat hij heel belangrijk voor haar is, wat ook echt zo is geworden.
Wanneer ze nadien samen op zijn bed liggen en hij zegt dat hij bang is, wordt er niet veel gepraat maar ze is er voor hem. Ze neemt hem vast en geeft hem een kus, de liefde die ze hem laat zien is voor hem meer waard dan het praten.
De eerlijkheid die in deze scène zit is echt heel mooi.
Je voelt in deze scène echt heel duidelijk hoe de liefde gegroeid is van Oma Rozerood voor Oscar en hoe ze elkaar vertrouwen.
Oma Rozerood durft hem aanpakken wanneer hij zich in zelfmedelijden wentelt en probeert hem terug een positieve kijk te geven op het leven.
Door hem te zeggen dat het haar zeker zou geruststellen als hij haar zou adopteren geeft ze hem het gevoel dat hij heel belangrijk voor haar is, wat ook echt zo is geworden.
Wanneer ze nadien samen op zijn bed liggen en hij zegt dat hij bang is, wordt er niet veel gepraat maar ze is er voor hem. Ze neemt hem vast en geeft hem een kus, de liefde die ze hem laat zien is voor hem meer waard dan het praten.
De eerlijkheid die in deze scène zit is echt heel mooi.
Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermelde
met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?
Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is
volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?
Wat zijn de
gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op de
behandelde thema’s (afhankelijk van de film die je koos kan dit zijn m.b.t.
geloof, omgaan met de natuur, relaties, lijden)?
Gelijkenissen:
Eigenlijk zijn er niet echt verschillen. Ik zie heel duidelijk wat de visie van de regisseur is en ik denk dat dit komt doordat ik zelf ook zo in het leven sta.
Ik probeer moeilijke situaties niet uit de weg te gaan, al moet ik toegeven dat het soms heel aanlokkelijk lijkt.
Ik weet ook heel goed hoe belangrijk het is om mensen om je heen te hebben waar je om geeft en die er voor je zijn wanneer het even moeilijk gaat.
Eigenlijk zijn er niet echt verschillen. Ik zie heel duidelijk wat de visie van de regisseur is en ik denk dat dit komt doordat ik zelf ook zo in het leven sta.
Ik probeer moeilijke situaties niet uit de weg te gaan, al moet ik toegeven dat het soms heel aanlokkelijk lijkt.
Ik weet ook heel goed hoe belangrijk het is om mensen om je heen te hebben waar je om geeft en die er voor je zijn wanneer het even moeilijk gaat.
Verschillen:
Ik zelf vond de film vaak wat donker en een beetje somber qua omgeving. Ik weet dat dit gedaan is om het verhaal kracht bij te zetten maar zou het verhaal zelf toch iets meer kleur gegeven hebben.
Zoals ik hierboven al eens zei kon ik me ook moeilijk vinden in het strenge optreden van de verpleging. Er is natuurlijk verschil van mens tot mens, maar in het echte leven zal je dit toch niet echt tegenkomen denk ik.
Mensen die werken met palliatieve mensen worden speciaal opgeleid hiervoor, het is een ontzettend zware job, en ik ben er van overtuigd dat je zoiets alleen maar kunt doen door meelevend te zijn en oprecht. Dit miste ik soms wel een beetje.
Er zat ook duidelijk een boodschap in op vlak van 'geloof'. Zelf heb ik hier niet zo veel mee omdat ik niet echt gelovig ben, maar in dit verhaal paste het en ik heb zeker respect voor mensen die wel geloven. In deze film kon ik me er zelfs in vinden.
Ik zelf vond de film vaak wat donker en een beetje somber qua omgeving. Ik weet dat dit gedaan is om het verhaal kracht bij te zetten maar zou het verhaal zelf toch iets meer kleur gegeven hebben.
Zoals ik hierboven al eens zei kon ik me ook moeilijk vinden in het strenge optreden van de verpleging. Er is natuurlijk verschil van mens tot mens, maar in het echte leven zal je dit toch niet echt tegenkomen denk ik.
Mensen die werken met palliatieve mensen worden speciaal opgeleid hiervoor, het is een ontzettend zware job, en ik ben er van overtuigd dat je zoiets alleen maar kunt doen door meelevend te zijn en oprecht. Dit miste ik soms wel een beetje.
Er zat ook duidelijk een boodschap in op vlak van 'geloof'. Zelf heb ik hier niet zo veel mee omdat ik niet echt gelovig ben, maar in dit verhaal paste het en ik heb zeker respect voor mensen die wel geloven. In deze film kon ik me er zelfs in vinden.
Verwerkingsopdracht
Lieve Karoline,
Normaal kijken we altijd samen naar films of ga je mee als ik iets moet doen voor school. Deze keer kon je echter niet en moest ik de film dus in mijn eentje bekijken.
Ik kan wel zeggen dat je iets gemist hebt door deze film niet gezien te hebben.
Het is een film die ik zelf niet meteen zou kiezen om te kijken, meestal kijken we naar films waarbij we eens goed kunnen lachen maar ik moet zeggen dat ik echt verrast ben door deze film en hem dan ook aan iedereen zou aanraden.
De film gaat over Oscar, een jongetje van 10 dat leukemie heeft. Hij heeft niet lang meer te leven en hoort dat wanneer de dokter dit tegen zijn ouders vertelt deze hem niet eens willen zien op dat moment. Hij beseft natuurlijk niet hoe moeilijk het voor zijn ouders is. Stel je maar eens voor dat je als ouder te horen krijgt dat je je kind moet afgeven. De filmmaker liet hier heel goed in zien hoe anders iedereen hierop reageert. Ik vind ook dat iedereen het recht heeft om anders te reageren, en eerlijk, hoe kan je plaatsen dat je je kind binnen korte tijd moet afgeven? Dat kan toch niemand? Als moet ik wel zeggen dat ik er alles aan zou doen om de laatste momenten samen te beleven en er toch nog iets moois van te maken. Oscar krijgt het gevoel dat zijn ouders enkel kunnen houden van hem als gezonde jongen. Terwijl dit natuurlijk absoluut niet waar is, want net doordat ze hem zo graag zien is hun verdriet zo groot.
In het ziekenhuis komt hij oma Rozerood tegen. Ze levert pizza's in het ziekenhuis en is een koppige dame die altijd recht voor de raap is. Hij vindt het heerlijk dat ze zo eerlijk is en nergens geen doekjes om zal winden.
In ruil voor bestellingen van pizza's belooft ze de dokters om Oscar af en toe te bezoeken en een praatje met hem te slaan.
Ik denk niet dat ze zelf had verwacht, wat een impact Oscar op haar eigen leven zou krijgen.
Ze blijft haar eerlijke zelf, maar langzaamaan hecht ze zich aan hem en gaat ze inzien dat het leven meer te bieden heeft dan wat ze nu heeft.
Ze worden doorheen de film echt hartsvrienden en dit kan je merken aan de gesprekken die ze samen voeren en zelf het plezier dat ze samen hebben.
Heel goed was ook het vleugje 'fantasie' in de film. Het is een zwaar thema maar af en toe probeerde de filmmaker het toch wat luchtig te maken door de scènes waarin je haar kan zien als boksfenomeen. En ook de passages in haar eigen leven zorgen voor een beetje afwisseling. Ondanks het zware thema zie je Oscar ook vaak lachen, hij weet heel goed dat hij ziek is maar toch kan hij nog vaak positief zijn dankzij oma Rozerood.
Hierdoor wordt ook goed aangegeven dat kinderen soms makkelijker om kunnen met de werkelijkheid, hoe hard die ook is. Daar kunnen volwassenen nog veel van leren vind ik, bij kinderen kan je veel meer spreken over 'echtheid'.
De film zelf is een beetje donker maar door Oma Rozerood komt er toch wat kleur in de film. Ze is altijd in het felroze gekleed. In het begin vond ik dit een beetje grappig omdat roze voor mij een vrolijke kleur is, en zij zeker niet over kwam als een vrolijk persoon, maar gaandeweg de film leer je ook haar zachte kanten kennen en past het heel zeker bij haar.
Zelf ben ik nog steeds een beetje op zoek naar wat ik geloof en dat stond toch wel in contrast met de film. Maar anderzijds ook weer niet. In het begin is ook Oscar nog op zoek, hij heeft het heel moeilijk om te geloven. Door oma Rozerood vindt hij zijn geloof in God weer terug. Ze vraagt hem om brieven te schrijven naar God, dit doet hij trouw elke dag. Hij mag er ook altijd een wens in zitten. Wat mij opviel was dat hij meestal iets wenste voor een ander en niet uit eigenbelang, dit is heel mooi want hij heeft natuurlijk al het recht om ook aan zichzelf te denken, maar ondanks zijn ziekte vindt hij het nog belangrijker dat anderen het beter hebben.
Oma Rozerood stuurt de brieven elke dag trouw op door ze aan een ballon te hangen en richting hemel te laten gaan. Het symbool hierachter vind ik echt heel mooi.
Ondanks dat ik zelf niet goed weet waarin te geloven kon ik hier helemaal in meegaan. Vooral de lach op Oscar zijn gezicht wanneer hij de ballon de lucht ziet ingaan blijf me bij. Hij haalde er echt veel voldoening uit.
Vanaf het begin van de film werd ik aan het scherm gekluisterd, het is echt een heel pakkend verhaal en de boodschap erachter is ook heel mooi.
Behandel zieke mensen ook als gewoon mens. Wees eerlijk met elkaar. Bang zijn mag, maar je moet het een plaats geven in je leven... Het is echt een film die op je gevoel speelt en je even doet nadenken bij de zin ervan. Als deze film je niet meeneemt in gedachten dan klopt er iets niet denk ik.
Ook al heb ik de film al gezien, ik wil hem graag nog eens samen met jou bekijken want er zit zo'n grote boodschap in deze film, dat je hem echt eens gezien moet hebben.
Liefs en tot snel,
Tine
Lieve Karoline,
Normaal kijken we altijd samen naar films of ga je mee als ik iets moet doen voor school. Deze keer kon je echter niet en moest ik de film dus in mijn eentje bekijken.
Ik kan wel zeggen dat je iets gemist hebt door deze film niet gezien te hebben.
Het is een film die ik zelf niet meteen zou kiezen om te kijken, meestal kijken we naar films waarbij we eens goed kunnen lachen maar ik moet zeggen dat ik echt verrast ben door deze film en hem dan ook aan iedereen zou aanraden.
De film gaat over Oscar, een jongetje van 10 dat leukemie heeft. Hij heeft niet lang meer te leven en hoort dat wanneer de dokter dit tegen zijn ouders vertelt deze hem niet eens willen zien op dat moment. Hij beseft natuurlijk niet hoe moeilijk het voor zijn ouders is. Stel je maar eens voor dat je als ouder te horen krijgt dat je je kind moet afgeven. De filmmaker liet hier heel goed in zien hoe anders iedereen hierop reageert. Ik vind ook dat iedereen het recht heeft om anders te reageren, en eerlijk, hoe kan je plaatsen dat je je kind binnen korte tijd moet afgeven? Dat kan toch niemand? Als moet ik wel zeggen dat ik er alles aan zou doen om de laatste momenten samen te beleven en er toch nog iets moois van te maken. Oscar krijgt het gevoel dat zijn ouders enkel kunnen houden van hem als gezonde jongen. Terwijl dit natuurlijk absoluut niet waar is, want net doordat ze hem zo graag zien is hun verdriet zo groot.
In het ziekenhuis komt hij oma Rozerood tegen. Ze levert pizza's in het ziekenhuis en is een koppige dame die altijd recht voor de raap is. Hij vindt het heerlijk dat ze zo eerlijk is en nergens geen doekjes om zal winden.
In ruil voor bestellingen van pizza's belooft ze de dokters om Oscar af en toe te bezoeken en een praatje met hem te slaan.
Ik denk niet dat ze zelf had verwacht, wat een impact Oscar op haar eigen leven zou krijgen.
Ze blijft haar eerlijke zelf, maar langzaamaan hecht ze zich aan hem en gaat ze inzien dat het leven meer te bieden heeft dan wat ze nu heeft.
Ze worden doorheen de film echt hartsvrienden en dit kan je merken aan de gesprekken die ze samen voeren en zelf het plezier dat ze samen hebben.
Heel goed was ook het vleugje 'fantasie' in de film. Het is een zwaar thema maar af en toe probeerde de filmmaker het toch wat luchtig te maken door de scènes waarin je haar kan zien als boksfenomeen. En ook de passages in haar eigen leven zorgen voor een beetje afwisseling. Ondanks het zware thema zie je Oscar ook vaak lachen, hij weet heel goed dat hij ziek is maar toch kan hij nog vaak positief zijn dankzij oma Rozerood.
Hierdoor wordt ook goed aangegeven dat kinderen soms makkelijker om kunnen met de werkelijkheid, hoe hard die ook is. Daar kunnen volwassenen nog veel van leren vind ik, bij kinderen kan je veel meer spreken over 'echtheid'.
De film zelf is een beetje donker maar door Oma Rozerood komt er toch wat kleur in de film. Ze is altijd in het felroze gekleed. In het begin vond ik dit een beetje grappig omdat roze voor mij een vrolijke kleur is, en zij zeker niet over kwam als een vrolijk persoon, maar gaandeweg de film leer je ook haar zachte kanten kennen en past het heel zeker bij haar.
Zelf ben ik nog steeds een beetje op zoek naar wat ik geloof en dat stond toch wel in contrast met de film. Maar anderzijds ook weer niet. In het begin is ook Oscar nog op zoek, hij heeft het heel moeilijk om te geloven. Door oma Rozerood vindt hij zijn geloof in God weer terug. Ze vraagt hem om brieven te schrijven naar God, dit doet hij trouw elke dag. Hij mag er ook altijd een wens in zitten. Wat mij opviel was dat hij meestal iets wenste voor een ander en niet uit eigenbelang, dit is heel mooi want hij heeft natuurlijk al het recht om ook aan zichzelf te denken, maar ondanks zijn ziekte vindt hij het nog belangrijker dat anderen het beter hebben.
Oma Rozerood stuurt de brieven elke dag trouw op door ze aan een ballon te hangen en richting hemel te laten gaan. Het symbool hierachter vind ik echt heel mooi.
Ondanks dat ik zelf niet goed weet waarin te geloven kon ik hier helemaal in meegaan. Vooral de lach op Oscar zijn gezicht wanneer hij de ballon de lucht ziet ingaan blijf me bij. Hij haalde er echt veel voldoening uit.
Vanaf het begin van de film werd ik aan het scherm gekluisterd, het is echt een heel pakkend verhaal en de boodschap erachter is ook heel mooi.
Behandel zieke mensen ook als gewoon mens. Wees eerlijk met elkaar. Bang zijn mag, maar je moet het een plaats geven in je leven... Het is echt een film die op je gevoel speelt en je even doet nadenken bij de zin ervan. Als deze film je niet meeneemt in gedachten dan klopt er iets niet denk ik.
Ook al heb ik de film al gezien, ik wil hem graag nog eens samen met jou bekijken want er zit zo'n grote boodschap in deze film, dat je hem echt eens gezien moet hebben.
Liefs en tot snel,
Tine
